۱۰ مرد و یک جایزه

روزنامه آنلاین وقایع اتفاقیه: فیفا روز گذشته اسامی نامزدهای کسب عنوان بهترین مربی سال موسوم به جایزه
THE BEST را معرفی کرد. بر این اساس جمال بلماضی سرمربی تیم الجزایر، دیدیه دشان سرمربی فرانسه، مارچلو گایاردو سرمربی ریورپلاته، ریکاردو گارکا سرمربی پرو، پپ گواردیولا سرمربی منچسترسیتی، یورگن کلوپ سرمربی لیورپول، مائوریتسیو پوچتینو سرمربی تاتنهام، فرناندو سانتوش سرمربی پرتغال، اریک تن‌هاگ سرمربی آژاکس و تیته سرمربی برزیل 10 نفر منتخب فیفا برای کسب عنوان بهترین مربی جهان در سال گذشته از نگاه فدراسیون جهانی فوتبال هستند. با یک نگاه ساده به کارنامه این مربیان در سال گذشته می‌توان فهمید که چرا هر کدام از این افراد در لیست نهایی قرار گرفتند. بلماضی کسی است که الجزایر را پس از سال‌ها قهرمان جام ملت‌های آفریقا کرد. دشان به روند موفقیت‌آمیزش با فرانسه ادامه داده. گایاردو موفق شد ریورپلاته را در آن فینال عجیب و غریب مقابل بوکاجونیورز به مقام قهرمانی لیبرتادورس برساند. گارکا در کمال شگفتی پرو را تا فینال جام ملت‌های امریکای‌جنوبی بالا کشاند. پپ گواردیولا موفق شد از عنوان قهرمانی‌اش در لیگ جزیره دفاع کند. کلوپ فاتح لیگ قهرمانان اروپا به همراه لیورپول شد. پوچتینو برای اولین‌بار در تاریخ تاتنهام را به فینال اروپا رساند. فرناندو سانتوش با پرتغال به قهرمانی اولین دوره لیگ ملت‌های اروپا رسید. تن هاگ تیم رویایی و دوست‌داشتنی آژاکس را رهبری کرد و تیته برزیل را پس از 12 سال صاحب جام قهرمانی کونکاکاف کرد.گرچه تمام افراد حاضر در فهرست فیفا، مربیان محترمی به شمار می‌روند و با کارنامه‌ای که سال پیش از خودشان به جا گذاشتند، می‌توانند جایزه را به دست آورند، اما هیچ یک از آنها را نمی‌توان از پیش برنده نامید. در کارنامه این 10 مربی باوجود کسب موفقیت، نقطه ضعف‌هایی نیز دیده می‌شود. مثلا گواردیولا که در رسیدن به مراحل پایانی سی‌ال ناکام ماند یا پوچتینو که در لیگ به زور چهارم شد. حتی کلوپ که باز هم نتوانست لیورپول را قهرمان انگلیس کند یا تیته که باوجود کسب قهرمانی، تیمش نمایش فوق‌العاده‌ای نداشت. البته در این مسیر مقایسه مربیان باشگاهی و ملی بسیار سخت است. مربیان باشگاهی در چندین جبهه می‌جنگند اما مربیان ملی فقط در یک تورنمنت مهم در سال گذشته حاضر بودند. این از یک طرف شانس موفقیت را برای مربیان داخلی کم می‌کند، چون آنها فقط یک فرصت برای درخشش دارند و مربیان باشگاهی در سه جبهه می‌توانند به جام نزدیک شوند و از طرف دیگر شانس خطا را نیز کاهش می‌دهد. موفقیت در عرصه ملی صفر و صدی است. در مراسم سال گذشته باتوجه به اینکه تورنمنت معتبر جام جهانی را داشتیم، تمام انتخابات با عطف به آن تورنمنت صورت گرفت. مربی تیم قهرمان یعنی دشان بهترین مربی سال لقب گرفت و لوکا مودریچ، بهترین بازیکن جام جهانی، عنوان بهترین بازیکن را تصاحب کرد. حتی می‌توان گفت که سال 2017 نیز انتخاب بهترین مربی کار سختی نبود. زیدان به عنوان اولین مربی تاریخ که موفق شده بود از عنوان قهرمانی‌اش در سی‌ال دفاع کند در لیست حضور داشت و این دیگر شانسی برای سایرین باقی نمی‌گذاشت. اما امسال اوضاع متفاوت است. اگر قرار بر تاثیر رسانه‌ها باشد باید برای پیدا کردن بهترین مربی سراغ ویترین فوتبال دنیا یعنی اروپا و مسابقات لیگ برتر و لیگ قهرمانان رفت، اما اگر قرار باشد نگاهی فرااروپایی به نامزدها شود، مربیان الجزایر و پرو نیز می‌توانند امیدوار باشند. بر همین اساس احتمالا شانس کلوپ و تن‌هاگ در بین مربیان باشگاهی بیشتر باشد و شانس گارکا و بلماضی در بین مربیان ملی. اسامی برندگان جایزه
THE BEST معمولا در ماه سپتامبر طی مراسمی در شهر میلان اعلام خواهد شد.