تحولات سال ۲۰۲۱ در اقتصاد، مشاغل و شهرها
سرویس اقتصاد وقایع اتفاقیه ـ دنیا به دوران بعد از کرونا نزدیک می‌شود. پیش‌بینی‌ها حکایت از این می‌کنند که تا ماه ژوئن حدود نیمی از آمریکایی‌ها واکسینه خواهند شد و این در کنار حدود ۳۰ درصد دیگری که ممکن است از طریق ابتلا به کرونا نسبت به سال گذشته مصونیت طبیعی به دست آورده باشند، نشان از این دارد که می‌توان امیدوار بود بزرگ‌ترین کشور مبتلا و آسیب‌دیده از کرونا حداقل هشتاد درصد در قبال این ویروس کشنده به مصونیت خواهد رسید.
به گزارش شفقنا از آتلانتیک؛ تابستان سال آینده می‌تواند به طرز شگفت‌انگیزی عاری از کرونا باشد که البته این به معنای عادی شدن شرایط و بازگشت جهان به حالت طبیعی نیست. در حقیقت دنیا بعد از گذر از سال طاعون به شکل ظریف و چشمگیری تغییر خواهد کرد. در حال حاضر نمی‌توان با اطمینان درباره تغییراتی که کرونا در طولانی‌مدت به بار خواهد آورد، صحبت کرد. اما با بررسی آمارها و فاکتورهای دیگری در زمینه اقتصاد، مشاغل، شهرها و البته آینده رسانه‌ها می‌توان تا حدی شرایط آتی این وادی‌ها را پیش‌بینی کرد.
آینده کار
نشانه‌های حاضر: شهرها به دنبال راهی برای کاهش بودجه‌های حمل و نقل عمومی هستند.
پیش‌بینی: تا مدتی شهرها عجیب و غریب به نظر خواهند رسید و ممکن است بازگشت به دفاتر کاری مرکز شهر باز هم به تأخیر افتد.
مقامات ترانزیت شهری چند سال کابوس‌وار را پیش رو خواهند داشت. شهر نیویورک در حال بحث درباره “کاهش ناگهانی و شدید” هزینه‌های حمل و نقل عمومی خود است. با پیش‌بینی خسارتی بالغ بر ۵۰ میلیارد دلار، این شهر در حال بررسی برنامه‌هایی برای کاهش این خسارات است که این نیز نیاز به اخراج هزاران نفر و کاهش غیرقابل تصور ۴۰ درصدی خدمات اتوبوسرانی و مترو تا سال ۲۰۲۲ دارد. واشنگتن نیز در مواجهه با کسری بودجه خود برنامه دارد تا با تعطیل کردن ۱۹ ایستگاه قطار و کاستن از شمار قطارهای مترو بر این معضل فایق آید. بوستون هم در حال آماده‌سازی خود برای کاهش خدمات ترانزیت و البته کاستن از تعداد ایستگاه‌هاست.
این کاهش‌ها به ما یادآوری می‌کنند که اگرچه مرحله بیولوژیک همه‌گیری کرونا احتمالا در سال ۲۰۲۱ به پایان می‌رسد، اما پس لرزه‌های زیرساختی آن تا مدت‌ها با ما خواهند ماند. در حقیقت بدون حمل و نقل عمومی مطمئن، یک شهر مدرن به سادگی و به درستی نمی‌تواند کار کند. دانش‌آموزان نمی‌توانند به مدرسه بروند، بیشتر کارمندانی که نمی‌توانند دورکاری کنند، در رسیدن به محل کار خود با مشکل مواجه می‌شوند و خرده‌فروشان مناطق تجاری مرکزی شهر هم با خیابان‌های خالی و رکود کاری مواجه خواهند شد.
آینده حمل و نقل عمومی پیامدهای مهمی در آینده کار نیز خواهد داشت. اگر کارگران و کارفرمایان به این نتیجه برسند که رسیدن به دفتر کار در شهرهای بزرگ در جریان سال ۲۰۲۱ یک نمایش ترسناک خواهد بود، ممکن است خود را راضی کنند بیشتر در مورد مزایای کار از راه دور فکر کنند. تصور کنید که در ژوئیه ۲۰۲۱ به عنوان رئیس از کارمندان خود بخواهید که ناگهان بعد از ۱۸ ماه همه روزه در میان ازدحام جمعیت در سکوهای مترو خود را به دفتر کار برسانند. واقعا بعد از این همه ماه دورکاری سخت است دوباره مفهوم رفت و آمد و تجربه کار در دفتر را برای کارکنان جا انداخت!
آینده شهرها
نشانه‌های حاضر: به نظر می‌رسد در دوران همه‌گیری خیلی‌ها واقعاً عاشق رستوران‌ها و کافه‌های کنار خیابان شده‌اند.
پیش‌بینی: ظهور “شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای”.
ممکن است در ابتدا کاهش حمل و نقل عمومی برای یک سری از شرکت‌ها خبر خوبی باشد. یعنی در شرایطی که بخواهید از نقطه‌ای به نقطه دیگری بروید، آن هم در حالی که اتوبوسرانی سرویس نمی‌دهد و مترو هم هر نیم ساعت یک بار حرکت می‌کند، به نظر می‌رسد این سناریوی دلخواه تاکسی‌های اینترنتی مانند اوبر یا لیفت باشد.
اما فراموش نکنید که همه‌گیری کرونا همان‌قدر که به مترو و اتوبوس آسیب زده، باعث خروج ماشین‌ها از مناطق مرکزی شهر نیز شده است. در طول تابستان گذشته، بسیاری از شهرها دسترسی وسایل نقلیه به برخی از خیابان‌ها را مسدود کردند تا فضای بیشتری را به رستوران‌ها اختصاص دهند. ژانت صادق‌خان، کمیسر سابق اداره حمل و نقل شهر نیویورک از شهرها می‌خواهد این تغییرات را دائمی کنند. وی به هرالد دیلی شیکاگو گفت: «برنامه‌ریزی حمل و نقل قبلاً سال‌های سال هیچ تغییری نکرده بود و در همان مسیر همیشگی حرکت می‌کرد، اما حالا همه‌چیز یک‌شبه تغییر می‌کند». صادق‌خان که در حال حاضر ریاست انجمن ملی حمل و نقل شهری را بر عهده دارد، در گزارش اخیرش از شهرها خواسته که حضور اتومبیل‌ها را در مناطق مرکز شهر محدود کنند، و در عین حال فضای بیشتری برای عابران پیاده اختصاص دهند. او نوشته: «امروز اثبات شده که خیابان‌ها و شهرهای مردم‌محور بهترین گزینه برای دنیای امروز هستند- از برلین تا بروکسل، از بوگوتا تا مینیاپولیس و از مکزیکوسیتی تا میلان».
شهرهای مدرن اتوموبیل‌محور در قرن بیستم طراحی شدند. اما آخرین دستاوردها در روند برنامه‌ریزی شهری، رویای “شهر ۱۵ دقیقه ای” است، تلاشی برای طراحی محله‌های شهری به عنوان شهرهای کوچک، جایی که همه نیازهای مردمان (زندگی، کار، خرید و سرگرمی) در سفری ۱۵ دقیقه‌ای با دوچرخه یا پای پیاده قابل حصول باشد. در بسیاری از محلات و شهرها این امر به بیرون کشیدن ماشین‌ها از محله‌ها نیاز دارد.
چشم‌اندازهای این شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای بر معماران و توسعه‌دهندگان شهری تأثیرگذار خواهد یود. اسکات مایر، مدیر ارشد یک شرکت بزرگ ساختمان‌سازی می‌گوید که اخیرا پروژه‌های جدید چند خانواده‌ای با محوریت سالن‌های ورزشی بزرگ‌تر، فضاهای مشترک کار و فضاهای باز تفریحی ساخته می‌شوند. هدف این پروژه‌های ۱۵ دقیقه‌ای شهر احاطه ساکنان در زمینه‌های کاری و اوقات فراغت است- به نحوی که آنها هرگز مجبور به ترک بلوک نشوند.
اگر چه بسته به نوع نگاه مخاطبان موفقیت یا ناموفق بودن این نوع شهرسازی مشخص خواهد شد، اما نمی‌توان این امر را کتمان کرد که اگرچه همه‌گیری کرونا احتمالا تا شش ماه دیگر به پایان خواهد رسید، اما می‌تواند تا سال‌های سال برنامه‌ریزی شهری را تغییر دهد.
آینده اقتصاد
نشانه‌های حاضر: پس‌اندازها در بالاترین حد در تاریخ بانکداری قرار دارد و البته بازار مسکن در رکود کامل است.
پیش بینی: اقتصاد سال ۲۰۲۱ می‌تواند یک جنگل مطلق باشد، یک نیروی عظیم منهدم کننده!
امسال شاهد عجیب‌ترین سال از نظر اقتصادی بودیم: تولید ناخالص داخلی کم، میلیون‌ها بیکار، و مشاغل کوچک درگیر با رکود و تعطیلی. اما در کل شاهد افزایش درآمد کلی بودیم (به لطف محرک های دولتی)، و البته رکودشکنی بورس، رکود کامل بازار مسکن و نیز افزایش شگفت‌انگیز نرخ پس‌انداز ملی- که امسال به بالاترین سطح ۴۵ سال اخیر رسید.
در این میان این دو آمار اخیر به ویژه قابل توجه است. تقریباً در تمام رکودهای اقتصادی از دهه ۱۹۷۰ به این سو ثروت ملی با کاهش زیادی مواجه شده و بازار مسکن نیز به شدت متزلزل شده و یا مانند سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ سقوط کرده است. اما امروز در رکود کرونایی اقتصاد، قیمت مسکن در سراسر آمریکا رکورد زده است.
هم‌چنین باید به نرخ ملی پس‌انداز شخصی میانگین اشاره کرد که می‌تواند بسیاری از حقایق موجود اقتصادی و اجتماعی را آشکار کند. برای مثال، امسال تحت تاثیر کرونا خانواده‌های طبقه متوسط رو به بالا ممکن است پولی را که همه‌ساله برای تعطیلات زمستانی خرج می‌کردند، پس‌انداز و سرمایه‌گذاری کنند. این در حالی است که بسیاری از خانواده‌های کم درآمد نگاهشان به بیمه بیکاری است که هفته به هفته به دست‌شان می‌رسد.
اما هر جور نگاه کنید، ترکیب یک بازار مسکن قوی و نرخ پس‌انداز بالا تقریباً ایده‌آل‌ترین نقطه برای شروع بهبود اقتصادی می‌تواند باشد. افزایش تقاضا برای خانه‌های جدید می‌تواند باعث تحریک صنایع وابسته املاک و مستغلات، مانند ساخت و ساز و فروش مبلمان و مواردی از این دست شود. این در حالی است که بخش‌هایی مانند اوقات فراغت و سرگرمی و توریسم و هتلداری نیز انتظار رشد دارند و همین هم آینده‌ای روشن را پیش روی اقتصاد قرار می‌دهد.
در حقیقت بهبود و بازگشت احتمالی اقتصادی در سال ۲۰۲۱ خبر خوبی برای همه خواهد بود. اما بی‌تردید بهترین خبر برای کارگران کم درآمدی خواهد بود که از یک بازار کار احیا شده بهره‌مند خواهند شد. از ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹، به مدت چهار سال پیاپی شاهد افزایش و رشد درآمد در میان ۲۵ درصد آمریکایی‌هایی‌هایی بودیم که از کمترین درآمد خانوار بهره‌مند هستند. اتفاقی که از دهه ۱۹۹۰ به این سو رخ نداده بود. این افزایش هم به لطف قوانین جدید افزایش حداقل دستمزد رخ داد و هم به دلیل نرخ بیکاری پایینی که باعث افزایش دستمزدها شده بود. دعا کنید که امسال آن رکودشکنی پس‌اندازهای طبقه متوسط به بالا را که در سال ۲۰۲۰ شاهد بودیم، در درآمدهای طبقه متوسط رو به پایین نیز در سال ۲۰۲۱ تکرار شود!
انتهای پیام/
نظر شما :